به علت ترسو بودن زنان ایرانی مقام دوم سزارین را در جهان کسب کردند
رییس انجمن علمی مامایی: ایران از نظر سزارین «رتبه دوم» جهان را دارد
۱۳۹۲/۰۷/۲۱
به گفته مسئولان انجمن علمی مامایی ایران، کشور ایران پس از برزیل رتبه دوم جهان را از نظر عمل سزارین دارد به طوری که آمار سزارین در بیمارستان‌های خصوصی ایران «صد در صد» است.
ناهید خداکرمی، رییس انجمن علمی مامایی ایران، روز شنبه ۲۰ مهر به خبرگزاری ایسنا گفته که «نگرانی ما آن است که با ادامه روند رو به رشد زایمان‌ها به روش سزارین، در آینده شاهد نسل بیمار باشیم.»
وی خبر داد که «اکنون بیش از ۵۰ درصد زایمان‌های کشور به روش سزارین انجام می‌شود» و افزود که «متاسفانه در طبقات پایین‌تر و متوسط جامعه گرایش به زایمان سزارین بیشتر است.»
به گفته ناهید خداکرمی، «نوزادانی که با روش سزارین انتخابی به دنیا می‌آیند ۵۰ درصد بیشتر به آسم، ۲۰ درصد بیشتر به دیابت و ۵۰ درصد بیشتر به چاقی مبتلا می‌شوند.»
رییس انجمن علمی مامایی ایران، با بیان این‌که «بسیاری از مادران به دلیل ترس از درد زایمان طبیعی، زایمان سزارین را انتخاب می‌کنند» گفت: «مهم‌ترین دغدغه هر پدر و مادری باید سلامت فرزند باشد.»
وی تاکید کرد: «درد هم قسمتی از تولد است و هنگام درد هورمون‌هایی در بدن ترشح می‌شود که انتقال این هورمون‌ها به نوزاد بهره‌مندی وی از هوش بهتر را به دنبال دارد و این کودکان در آینده صبورتر و عاطفی‌تر هستند.»
ناهید خداکرمی، از مسئولان جدید وزارت بهداشت خواست که «با سپردن امر بارداری و زایمان به ماما و حمایت بیمه‌ها از این حرفه، اجازه ندهند این امر بیش از این آسیب‌زا شود.»
پیش از وی، فرحناز محمدی‌سعادت، عضوهیات مدیره جمعیت مامایی ایران، روز ۱۱ شهریور در گفت‌وگو با ایسنا از این امر ابراز نگرانی کرده و گفته‌بود: «این‌که ایران اکنون حائز رتبه دوم پس از برزیل و حائز رتبه اول در منطقه در زمینه سزارین باشد، ناراحت‌کننده است.»
وی تاکید کرد: «این در حالی است که ۵۰ هزار مامای تربیت شده در سطح کشور و حتی دورافتاده‌ترین مناطق حاضر به ارائه خدمت هستند.»
عضو هیات مدیره جمعیت مامایی ایران افزود: «در تمام کشورهای دنیا، سیستمی پیاده کرده‌اند که برای هر زن از سه ماه پیش از تصمیم به بارداری یک ماما با وی همراه می‌شود و به او مشاوره می‌دهد و حتی نوع زایمان وی را نیز ماما مشخص می‌کند.»
فرحناز محمدی‌سعادت اظهار داشت: «درصد بسیار بالایی از زنان ایرانی با توجه به نژادی که دارند می‌توانند زایمان طبیعی داشته باشند. متاسفانه این فرهنگ بین مردم که خودشان مستقیم به پزشک متخصص و فوق تخصص مراجعه می‌کنند و مایل هستند در بیمارستان خصوصی زایمان کنند، جا افتاده است و باید تغییر کند.»
به گفته او، «انجام سزارین‌های غیرضروری علاوه بر کاهش نرخ باروری زنان و تحمیل عوارضی بر آن‌ها، جز جنایت نام دیگری ندارد.»
ناهید خداکرمی، رییس انجمن علمی مامایی ایران، روز شنبه ۲۰ مهر به خبرگزاری ایسنا گفته که «نگرانی ما آن است که با ادامه روند رو به رشد زایمان‌ها به روش سزارین، در آینده شاهد نسل بیمار باشیم.»
وی خبر داد که «اکنون بیش از ۵۰ درصد زایمان‌های کشور به روش سزارین انجام می‌شود» و افزود که «متاسفانه در طبقات پایین‌تر و متوسط جامعه گرایش به زایمان سزارین بیشتر است.»
به گفته ناهید خداکرمی، «نوزادانی که با روش سزارین انتخابی به دنیا می‌آیند ۵۰ درصد بیشتر به آسم، ۲۰ درصد بیشتر به دیابت و ۵۰ درصد بیشتر به چاقی مبتلا می‌شوند.»
رییس انجمن علمی مامایی ایران، با بیان این‌که «بسیاری از مادران به دلیل ترس از درد زایمان طبیعی، زایمان سزارین را انتخاب می‌کنند» گفت: «مهم‌ترین دغدغه هر پدر و مادری باید سلامت فرزند باشد.»
وی تاکید کرد: «درد هم قسمتی از تولد است و هنگام درد هورمون‌هایی در بدن ترشح می‌شود که انتقال این هورمون‌ها به نوزاد بهره‌مندی وی از هوش بهتر را به دنبال دارد و این کودکان در آینده صبورتر و عاطفی‌تر هستند.»
ناهید خداکرمی، از مسئولان جدید وزارت بهداشت خواست که «با سپردن امر بارداری و زایمان به ماما و حمایت بیمه‌ها از این حرفه، اجازه ندهند این امر بیش از این آسیب‌زا شود.»
پیش از وی، فرحناز محمدی‌سعادت، عضوهیات مدیره جمعیت مامایی ایران، روز ۱۱ شهریور در گفت‌وگو با ایسنا از این امر ابراز نگرانی کرده و گفته‌بود: «این‌که ایران اکنون حائز رتبه دوم پس از برزیل و حائز رتبه اول در منطقه در زمینه سزارین باشد، ناراحت‌کننده است.»
وی تاکید کرد: «این در حالی است که ۵۰ هزار مامای تربیت شده در سطح کشور و حتی دورافتاده‌ترین مناطق حاضر به ارائه خدمت هستند.»
عضو هیات مدیره جمعیت مامایی ایران افزود: «در تمام کشورهای دنیا، سیستمی پیاده کرده‌اند که برای هر زن از سه ماه پیش از تصمیم به بارداری یک ماما با وی همراه می‌شود و به او مشاوره می‌دهد و حتی نوع زایمان وی را نیز ماما مشخص می‌کند.»
فرحناز محمدی‌سعادت اظهار داشت: «درصد بسیار بالایی از زنان ایرانی با توجه به نژادی که دارند می‌توانند زایمان طبیعی داشته باشند. متاسفانه این فرهنگ بین مردم که خودشان مستقیم به پزشک متخصص و فوق تخصص مراجعه می‌کنند و مایل هستند در بیمارستان خصوصی زایمان کنند، جا افتاده است و باید تغییر کند.»
به گفته او، «انجام سزارین‌های غیرضروری علاوه بر کاهش نرخ باروری زنان و تحمیل عوارضی بر آن‌ها، جز جنایت نام دیگری ندارد.»
نویسنده
گفته می شود اولین بار سزار از شکم مادرش به طریق سزارین متولد شد اما شواهد تاریخی نشان می دهد اولین بار رستم به دلیل بزرگ بودن از طریق شکافتن شکم مادرش متولد می شود و زال به وسیله پر و نخی که سیمرغ به او داده بود شکم رودابه را می دوزد وزن رستم در زمان تولد 10 کیلو گرم بوده است و بنا به تصویب شورای عالی فرهنگی قرار است به جای کلمه سزارین از رستمینه استفاده شود که البته نمی شود ؟
پاورقی
در زمان پادشاهی منوچهر (فرزند ایرج و نوه‌ی فریدون)، پهلوان زابلستان زال (یا دستان) پسر سام پسر نریمان عاشق رودابه، دختر مهراب (شاه کابل) و سیندُخت، شد و این دو با هم ازدواج کردند. هنگام زایمان رودابه که رسید فرزند بسیار بزرگ تر از اندازه‌های هنجار بود و از این رو زایمان طبیعی سخت و شاید ناشدنی بود.
بسی برنیامد برین روزگار / که آزاده سرو اندر آمد به بار
بهار دل افروز پژمرده شد / دلش را غم و رنج بسپرده شد
شکم گشت فربه و تن شد گران / شد آن ارغوانی رخش زعفران
بدو گفت مادر که ای جان مام / چه بودت که گشتی چنین زرد فام
چنین داد پاسخ که من روز و شب / همی برگشایم به فریاد لب
همانا زمان آمدستم فراز / وزین بار بردن نیابم جواز
تو گویی به سنگستم آگنده پوست / و گر آهن است آن که نیز اندروست
زال که چاره‌ای نداشت یکی از پرهای سیمرغ را آتش زد و سیمرغ پدید آمد و راه چاره را چنین گفت:
بیاور یکی خنجر آبگون / یکی مرد بینادل پرفسون
نخستین به می ماه را مست کن / ز دل بیم و اندیشه را پست کن
بکافد تهیگاه سرو سهی / نباشد مر او را ز درد آگهی
وزو بچه‌ی شیر بیرون کشد / همه پهلوی ماه در خون کشد
وز آن پس بدوز آن کجا کرد چاک / ز دل دور کن ترس و تیمار و باک
گیاهی که گویمت با شیر و مُشک / بکوب و بکن هر سه در سایه خشک
بساو و برآلای بر خستگیش / ببینی همان روز پیوستگیش
(کافیدن = شکافتن؛ خستگی = زخم؛ پیوستگی = به هم آمدن زخم)
....
بدان کار نظاره شد یک جهان / همه دیده پر خون و خسته روان
فرو ریخت از مژه سیندخت خون / که کودک ز پهلو کی آید برون؟
بیامد یکی موبدی چرب دست / مر آن ماه رخ را به می کرد مست
بکافید بی‌رنج پهلوی ماه / بتابید مر بچه را سر ز راه
چنان بی‌گزندش برون آورید / که کس در جهان این شگفتی ندید
بسی برنیامد برین روزگار / که آزاده سرو اندر آمد به بار
بهار دل افروز پژمرده شد / دلش را غم و رنج بسپرده شد
شکم گشت فربه و تن شد گران / شد آن ارغوانی رخش زعفران
بدو گفت مادر که ای جان مام / چه بودت که گشتی چنین زرد فام
چنین داد پاسخ که من روز و شب / همی برگشایم به فریاد لب
همانا زمان آمدستم فراز / وزین بار بردن نیابم جواز
تو گویی به سنگستم آگنده پوست / و گر آهن است آن که نیز اندروست
زال که چاره‌ای نداشت یکی از پرهای سیمرغ را آتش زد و سیمرغ پدید آمد و راه چاره را چنین گفت:
بیاور یکی خنجر آبگون / یکی مرد بینادل پرفسون
نخستین به می ماه را مست کن / ز دل بیم و اندیشه را پست کن
بکافد تهیگاه سرو سهی / نباشد مر او را ز درد آگهی
وزو بچه‌ی شیر بیرون کشد / همه پهلوی ماه در خون کشد
وز آن پس بدوز آن کجا کرد چاک / ز دل دور کن ترس و تیمار و باک
گیاهی که گویمت با شیر و مُشک / بکوب و بکن هر سه در سایه خشک
بساو و برآلای بر خستگیش / ببینی همان روز پیوستگیش
(کافیدن = شکافتن؛ خستگی = زخم؛ پیوستگی = به هم آمدن زخم)
....
بدان کار نظاره شد یک جهان / همه دیده پر خون و خسته روان
فرو ریخت از مژه سیندخت خون / که کودک ز پهلو کی آید برون؟
بیامد یکی موبدی چرب دست / مر آن ماه رخ را به می کرد مست
بکافید بی‌رنج پهلوی ماه / بتابید مر بچه را سر ز راه
چنان بی‌گزندش برون آورید / که کس در جهان این شگفتی ندید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر