ترامادول در درمان دردهاي استئوآرتريتي، مخصوصاً زانو، روزانه يک بار
و به شکل داروي آهسته رهش به مقدار 200 ميلي‌گرم روزانه به مدت 12 هفته مصرف شده و
اثرات بسيار خوبي داشته است.
بعد از عملهاي جراحي روي شکم، به عنوان داروي ضد درد، مرفين، پپتدین و ترامادول به کار رفته و اثر اين سه داروي ضد درد با يکديگر مقايسه شده است. در
اين تحقيق به 126 بيمار با شرايط مشابه و پس از هيسترکتومي آبدومينال، مرفين،
پتي‌دين و ترامادول داده شده است. پس از 24 ساعت نتايج بررسي، مشخص شده که هر سه
دارو اثر يکساني در تسکين درد داشته و عوارض يکساني نيز داشته‌اند ولي در گروه
ترامادول، داروي بيشتري مصرف شده است.
براي انجام ساکشن کورتاژ از ايبوپروفن800 ميلي‌گرم يا
50 ميلي‌گرم ترامادول خوراکي استفاده شده است. تفاوتي در اثر ضددرد آنها مشاهده
نشده است اگرچه که ايبوپروفن کمي مؤثر‌تر بوده است ولي عارضه‌ي گوارشي ممکن است
ايجاد کند.
براي عمل برداشتن لوزه‌ها، به عنوان ضددرد،2 ميلي‌گرم
ترامادول/ کيلوگرم وزن بدن بيمار دور لوزه‌ها يا 2 ميلي‌گرم/کيلوگرم ترامادول
عضلاني ودر گروه سوم دارونما مصرف شده است. پس از انجام بيهوشي
وعمل جراحي مشخص شده که پس از به هوش آمدن بيمار، نياز به مسکن
درگروهي که ترامادول درناحيه‌ي لوزه دريافت کرده بودند
کمتر بوده و بيهوشي را نيز بهتر تحمل کرده‌اند.
درطي يک بررسي دربيماراني که به علت مسموميت دارويي
دچار تشنج شده بودند، شيوع ماده‌ي دارويي عبارت بوده است از بوپروپيون 23 درصد،
ترامادول 15درصد، ديفن‌هيدرامين 7.5 درصد، آمفتامين 6.9 درصد،
ايزونيازيد 5.9 درصد و فلوکستين 5.9 درصد.
دردرمان دردهاي شديد چشم که به درمان
بامسکن‌ها جواب نداده بودند، تزريق100 ميلي‌گرم
ترامادول به همراه 0.15ميلي‌گرم کلونيدين درفضاي
رتروبولبر، نتايج خوبي ايجاد کرده است.
دريک بررسي در مورد اعمال لاپاروسکوپيک در رشته‌ي
ژينکولوژي، تزريق50 ميلي‌گرم ترامادول وريدي، باعث مي‌شود تا در 24
ساعت پس ازعمل جراحي نياز به مسکن کاهش يابد.
براي انجام بيوپسي ترانس رکتال پروستات، از 100 ميلي‌گرم ترامادول
استفاده شد وپس ازانجام بيوپسي، مشخص شد که
ازميزان درد درحين بيوپسي پروستات و بعداز
آن به مقدار قابل توجهي کاسته شده است.
ترامادول به علت مهارکردن بازجذب
نورآدرنالين وسروتونين دردرمان افسردگي
بسيارموثر است ولي اعتياد ايجاد مي‌کند.
با کمک روش اسپکتروفتومتري به همراه کروماتوگرافي مي‌توان ميزان
اوپيوئيدها وازجمله ترامادول را در موي افراد مشخص کرد
(جستجوي افراد معتاد).
ترامادول در درمان ميگرن بالغان به شکل انفوزيون وريدي (100 ميلي‌گرم
ترامادول درcc100سرم فيزيولوژيک)
در عرض نيمساعت به کار رفته و بسيار مؤثر بوده است.
در يک بررسي، استامينوفن به مقدار 650 ميلي‌گرم به همراه ترامادول 75
ميلي‌گرم و در بررسي ديگر 325 ميلي‌گرم استامينوفن به همراه 37.5 ميلي‌گرم ترامادول
براي کاهش درد در بيماران به کار رفته و مشخص شده است که همراهي استامينوفن با
ترامادول باعث افزايش اثر ضد درد هر دو دارو مي‌شود (مفيد براي کاهش دوز
ترامادول).
کدئين به هيچ وجه به همراه ترامادول و حتي تاچند ساعت قبل و بعد از
ترامادول نبايد مصرف شود. در صورت وجود ترامادول در خون، عوارض ايسکمي ايجاد شده
بسيار کاهش مي‌يابد. باتوجه به اينکه تزريق داروهاي اوپيوئيد داخل مايع نخاعي يا
اپيدورال، باعث رتانسيون ادراري مي‌شود، بررسي روي ترامادول نشان داده است که باعث
رتانسيون ادراري نمي‌شود.
در موارد نادري، ترامادول ممکن است با اختلال در ساخته شدن
ADH، موجب کاهش سديم خون بشود.
در درمان دردهاي ناشي ازايسکمي (مثل MI)، اثر ترامادول بيشتر از مرفين است ولي مرفين دردردهايي که
به علت حرارت ايجاد شده‌اند، اثر بيشتري نسبت به ترامادول دارد.
ترامادول با پتيدین تداخل داشته و همزمان نبايد مصرف
شوند.
ترامادول ممکن است به جاي کلونيدين يا بوپرونورفين در درمان اعتياد
به هروئين به کار رود.
ترامادول به علت داشتن اثر مهار باز جذب، سروتونين، ممکن است در
درمان انزال زودرس مؤثر باشد.
ترامادول علاوه بر اشغال گيرنده‌هاي اوپيوئيدي و حذف درد، گيرنده‌هاي
ناشناخته‌يي را نيز اشغال مي‌کند بنابراين در درمان مسموميت با ترامادول، نالوکسان
موفقيت صددرصد ندارد.
از Oxcarbazepine براي درمان
اعتياد به ترامادول مي‌توان استفاده کرد
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر